ÖZET

Giriş ve Amaç:

Kronik B hepatitinin tedavisinde interferon ve lamivudin, tek başlarına veya kombine olarak değişik doz ve sürelerde kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, çocukluk çağında kronik B hepatitinde kullandığımız üç farklı tedavi protokolünün etkinliğini karşılaştırmaktır.

Gereç ve Yöntem:

Aynı kriterlere göre (Konsensus 2000) tedavi endikasyonu konan 45 kronik B hepatitli çocuğa randomize olarak 3 farklı tedavi uygulandı. Grup I'deki (n:15) olgular altı ay süreyle 10 milyon ünite/m2 interferon-α kullandı. Grup II'deki (n:15) olgulara 5 milyon ünite/m2 interferon-α altı ay ve eş zamanlı 3 mg/kg lamivudin 12 ay süreyle verildi. Grup III'deki (n:15) olgulara ise, 10 milyon ünite/m2 interferon- α altı ay ve eş zamanlı 3 mg/kg lamivudin 12 ay verildi. Gruplar tedavi sonunda ve tedaviden altı ay sonra değerlendirildi.

Bulgular:

Alanin aminotransferaz değerinin normale dönmesi, HBeAg'nin antiHBe'ye serokonversiyonu ve HBV DNA'nın negatifleşmesi olarak tanımlanan tam yanıt; tedavi sonunda ve tedaviden altı ay sonra sırasıyla grup I'de 2 ve 3 olguda, grup II'de 5 ve 6 olguda, grup III'te 6 ve 7 olguda görüldü. Bu üç farklı tedavi protokolünde tedavi sonunda ve tedaviden altı ay sonra tam yanıt yönünden istatistiksel farklılık saptanmadı.

Sonuç:

Olgu sayısı az olmasına rağmen bu çalışma, çocukluk çağında tek başına yüksek doz interferon-α tedavisinin, standart ve yüksek doz interferona eklenen lamivudin kombinasyonları kadar etkili olduğunu düşündürdü.